معاد (برگشت )

معاد
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

معاد واژهٔ عربی ست،از عود می‌آید به معنای بازگشتن ـ رستاخیز يا دوباره برخاستن (پس از مرگ). باور به رستاخیز (معاد) یکی از اصول دین اسلام است. برخی معاد را تنها جسمانی (رجعت ) یا تنها روحانی (آخرت) می‌دانند . معاد یکی از اصول دین اسلام و یکی از مهم‌ترین آن‌هاست.فهرست مندرجات [نهفتن]

معاد از ديدگاه قرآن
باطن هر کس در این دنیا، عین ظاهر در آخرت است.[۱]
در روز قيامت نفس را مؤاخذه می‌شود و نه قوای نفس. به همين خاطر نفس به قوای خود می‌پرسد که چرا بر علیه من شهادت می‌دهید و اعضای او پاسخ می‌دهند که خداوند ما را به نطق واداشته‌است.[۲]
نظام آخرت کاملترین نظام امکانی است که هر کس به حسب گنجايش وجودی خود هر چه را اراده نماید و بخواهد بی درنگ و بدون شرط به وجود خواهد آمد.[۳]
[ویرایش]
فلسفه معاد از نظر اسلام
معاد يعنی تجلی كردن نفس با تمام آنچه در درون خود داشته‌است، يعنی آنچه در زمين وجودت كاشتی قيام می‌كند. در قيامت نوشته‌های نفس به اسم شريف "الحی" حيات می‌يابند.
هر كس زرع و زارع و مزرعه خويش است؛ به عبارت ديگر مهمان سفره خود است. بسياری از آنچه در آخرت به انسان روی می‌آورد بروز و ظهور صفات و ملكاتی هستند كه انسان در مزرعه وجود خويش كاشته‌است.دهقان سالخورده چه خوش گفت با پسر كای نور چشم من بجز از كشته ندروی

سعدی
جزا در طول علم و عمل بلکه نفس علم و عمل است. لاجرم قیامت هر کسی برپا شده‌است و هر کس بهشت یا دوزخ خود است.هر کس با ادراکات و افکار و اقوال و اعمالش سازنده خود است و ادراکات او عین هویت و ذات او می‌گردند.

منابع
↑ سوره طارق، آیه ۱۰
↑ سوره فصلت، آيه 22
↑ سورةُ ق‏ آيه۳۵
‎‎

‎
معرفت نفس - علامه حسن زاده آملی
انسان در عرف عرفان- علامه حسن حسن زاده آملی