عدل از اصول مذهب تشیع

عدل برابر داد یکی از اصول مذهب تشیع است.

عدل به معنای قضاوت و پاداش به حق می‌باشد، یعنی خداوند هیچ عملی را هرچند ناچیز و کوچک باشد از هیچ کس ضایع نکرده و بی اجر و پاداش نمی‌گذارد و بدون تبعیض به هر کس جزای عملش را خواهد داد. قرآن کریم سوره زلزال آیه هفتم: «فمن یعمل مثقال ذرة خیرا یره و من یعمل مثقال ذرة شرا یره» یعنی: پس هر کس ذره‌ای کار خوب انجام دهد آن را خواهد دید و هر کس ذره‌ای کار بد بکند آن را خواهد دید. دلیل انتخاب این اصل به عنوان یکی از اصول اعتقادی شیعه در اصل برداشت سیاسی و فلسفی از عدالت خداوند ، نقش عقل در تشخیص عدل و ظلم و نیز حسن و قبح است چرا که مسلمانان اهل سنت نیز به دادگری خداوند اعتقاد دارند. این اصل به این معنی است شیعه اعتقاد دارد قضاوت عقل در مورد حسن و قبح و نیز عدل و ظلم به جز در حوزه‌های خاصی معتبر است و نمی‌توان با اتصال رفتار شخصی (به ویژه سلطان یا خلیفه ای) به خداوند ظلم وی را توجه نمود و عقل را ناتوان از درک درست مفهوم حسن و قبح دانست. مطرح شدن این اصل در اعتقادات شیعه در پی اختلافات کلامی و فلسفی بین معتزله و اشاعره رخ داد.اهل سنت امروزی از نطر برداشت از اصل عدالت خداوند به اشاعره نزدیکند و معتزله نیز پیروان رسمی ندارند.
منابع
مطهری، مرتضی، عدل الهی، انتشارات صدرا
عدلالت ، محمدی ریشهری